-
1 rozpęt|ać
pf — rozpęt|ywać impf Ⅰ vt 1. (uwolnić z pęt) to unbridle [konie, krowy] 2. (wywołać) to provoke [dyskusję, debatę, kłótnię]; to unleash [wojnę, walkę]- rozpętać w kimś gniew to provoke sb’s anger- rozpętał w niej nienawiść do polityków he unleashed a hatred of politicians in herⅡ rozpętać się — rozpętywać się 1. (uwolnić się z pęt) to throw off the manacles, to break a. burst one’s bonds 2. (przybrać gwałtowny przebieg) to break out- gwałtowna burza rozpętała się na morzu/nad miastem a violent storm broke out over the sea/town- wczoraj walka rozpętała się na dobre fighting flared up yesterday- rozpętała się bójka na pięści a brawl broke outThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozpęt|ać
См. также в других словарях:
uwolnić — dk VIa, uwolnićnię, uwolnićnisz, uwolnićnij, uwolnićnił, uwolnićniony uwalniać ndk I, uwolnićam, uwolnićasz, uwolnićają, uwolnićaj, uwolnićał, uwolnićany 1. «uczynić wolnym, wypuścić na wolność (np. z niewoli, z więzienia)» Uwolnić jeńców,… … Słownik języka polskiego
wyzwolić — dk VIa, wyzwolićlę, wyzwolićlisz, wyzwolićzwól, wyzwolićlił, wyzwolićlony wyzwalać ndk I, wyzwolićam, wyzwolićasz, wyzwolićają, wyzwolićaj, wyzwolićał, wyzwolićany 1. «uczynić kogoś wolnym, niezależnym, obdarzyć wolnością, uwolnić kogoś, coś od… … Słownik języka polskiego
rozpętać — dk I, rozpętaćam, rozpętaćasz, rozpętaćają, rozpętaćaj, rozpętaćał, rozpętaćany rozpętywać ndk VIIIa, rozpętaćtuję, rozpętaćtujesz, rozpętaćtuj, rozpętaćywał, rozpętaćywany 1. «zdjąć pęta, uwolnić z pęt» Rozpętać konie, krowy. 2. pot. «wyzwolić… … Słownik języka polskiego
